Veri 1. Sırt
Karganın ince zekasıdır karaLığı, katran. Sana kendi büyü/yazgı sözLerini söyLetecek. ELLerini açacak ve kokar bu sahnede kına: ÇağLayan aydınLık geLecek yakında. Camın kenarında -kıvrıLdığın koLtuktan- baktığın duvardan__ kaLdırıp başını sıçrayacaksın... Korkma! "Gidemem bu yoLLardan, büLbüLü bırakamam." Ah.. ihaneti güLün /böyLe dediğinin seher vakti/... zaman herkesi, tüm şiirLeri hain, gören herkesi kör bıraktı. Kırmızının yarışında yapayaLnız, zeytinLiğin orada, eski sayfayı düşeceksin kaLemLe. AnLamak ister kargayı, körLüğüne dikLenen şair, anLamak ister zeka ve karayı; satranç hamLesinde ya da eskrim, düşLerindeki piyanonun üstüne yığıLdığını görerek, SIRTÜSTÜ... AsiL soysuzLuğum: ben de kırmızıyım, ama hep siyah giyiyorum. Kıyıda durup yoLun daha ne kadar uzayabiLeceğini düşünüyorum. Perşembeyi cumaya bağLayan gece, cam kenarında yaktığım baLmumLarı, perdeLeri tutuşturuyor. Sırtıma düşüyor perdeLer. GözLerim DE yanıyor. HatırLamaya başLıyorum, böyLece.. Yürüyüp yoL aL...