Artaud'nun Serkisof'u
Şimdi ve burada’yız. İç içe geçmiş nefessizliğimizde. Onunla ben, her zaman olduğu gibi. Özgür ve sonsuzca. İkimiziz. Yalnızız. Ben onun ritmi, o benim bedenim. Şair arkadaşı beni ona hediye edene dek varlığımın nasıl değişeceğini bilmiyordum. ''Senin bir saate ihtiyacın var'' diyerek kadife bir kutu içinde beni takdim etmişti. Heyecandan kendimi kontrol duygumu yitirmiş, akrebi ve yelkovanı fır fır döndürmüştüm. Kimin yüreğinin biraz aşağısında olan cebine girecektim? Talih değişene veya onun bana isteği son bulana dek, kimin ritmi olacaktım? Antonin, hediye aldığı için memnun, benimle ne yapacağını bilmediği için mutsuz olmuştu. Zaten genelde mutsuzdur. Arkadaşı, beni eline almış ve ona beni nasıl kuracağını göstermiş, kurmazsa zamanı gösteremeyeceğimi tembihleyerek beni Antonin’in çaresiz avuçlarına bırakmıştı. Antonin, tüm gün beni avucunda tutarak sıkıntıyla uzun uzun incelemiş arada bir kurmuştu da. Ertesi gün iç cebine koydu beni ve bir daha da hiç ku