Kara Kız/ÇöL Keşişi -1
Kara Kız: Adaleti kuşağı yapan suçluluktur. Vicdanın nerede. Adımı sakız muhallebisi yerken unuttum, su muhallebisi yeseydim unutmayabilirdim diye düşünürüm hala. Nasıl bir unutuşu adım adım kaydeder bellek, işte öyle zihnim. Damarlarımın içindeki akışı hissedememekten korkardım. Adımımı atar atmaz çamura bulanmaktan. Yani yaşamak yükümlülük değil, yük olup karşıma çıkmıştı. Dolanmıştı ayaklarıma, baldırlarıma ve diz kapaklarıma. Her gece dizkapaklarımı suya değdiriyorum. Su buz olur olmaz kanıyor dizkapaklarım. Dizkapaklarım kanadığında dilim uzuyor, yalayabiliyorum böylece yaralarımı ve kan dolanıyor dilime. Bunları bu yüzden anlatıyorum ve adı Kan. Hadi değiştirelim öyleyse, çocukluğunda gittiği bir düğünde, altı ya da sekizdi yaşı. Yedi olmayacak kadar sisli. Aşık olduğu çocuk görmesin diye annesinin kucağına oturduğunu, başını şoför koltuğunun arkasına gizledi. Ne zaman? Nerede? Kimin düğünü? Arabayı süren kim? Öyle bir utanç ki…., silinmiş zihninden bunlar, tek o koltuk ve utanç