Evden dışarı hiç çıkmıyorum. Çıkamıyorum. Tam olarak korkuyorum diye değil, ihtiyaç duymuyorum. Bakkal tüm siparişlerimi gönderiyor. Ödemeleri de internetten yapıyorum. Çeviri işi için de zaten evde bilgisayarınızın olması yeterli. Dolayısıyla yaklaşık iki yıldır evden çıkmıyorum. Arkadaşlarım çok uğraştı, gereksiz bir uğraştı bence, dışarı çıkalım, alışverişe gidelim, bara gidip içelim, dansa gidelim, yeni film gelmiş sinemaya gidelim… Bu numaraların hiçbirini yutmadım. En son, köpeğim Alf’i aldılar benden. Yürümüyor bu hayvan, onu da öldüreceksin diyerek. Ve hepsini def ettim başımdan. Şimdi rahatım. Artık aramıyorlar. Çünkü bir tek anneler sonuna dek bırakmaz mücadeleyi. Sokağa gel diyen herkesten uzaklaşıyorum. Anlamıyorlar. Sokak, sonsuz bir tehlike demek benim için. Artık hiç sevmiyorum sokağı. Sevmem, sokağa çıkmam için bir nedenim de yok. O parkta yüzünde maske, günler geceler boyu neşeyle sabahlayanlardan biri de bendim oy
Yorumlar