self

yıkılmış bir ev gibi zaman
çöküntüsünün içinde oturuyor
herkes kendi yarasını dikmeyi öğrensin diyor
iğne ipliği elinde, yarasından dehşette 
kendim denen sarmala dolanıyor insan

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ferhan Şensoy ile Geriş’te Bir Buluşma

Erkan Yücel: Tiyatroda ne var ne yok?

Sokak Kuşları