sarmal bir yaşamda

Kış gelse, o çok sevdiğim paltoya sarınıp sokaklar gezsem, sergiler görsem, cafelerde kahve yudumlayıp insanları seyretsem. Eski bir anıya takılıp ansızın, kendi kendime gülümsesem. Gelip geçse yanımdan tinerciler, dilenciler. Omuz atsalar, sendelesem. Bi liram yok beş lira vereyim mi desem. Özlediğim ve yitirdiğim dostlarımı düşünsem. Sarmal bir yaşamda kendi sahnemi kurup içine girsem. Ömür dediğin belki de böyle bir şeymiş desem. Kış gelse, o çok sevdiğim paltoya sarınıp sokaklar gezsem, sergiler görsem, cafelerde kahve yudumlayıp insanları seyretsem.....

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ferhan Şensoy ile Geriş’te Bir Buluşma

PALAMARLAR

Erkan Yücel: Tiyatroda ne var ne yok?